Dit bijzondere album van Eric Vloeimans (Huizen, 1963) heeft hij opgedragen aan zijn favoriete trompetbouwer Hub van der Laar wiens dood hij plotseling vernam, wat een grote schok voor hem betekende. Joyful Noice is een uitbundige verzameling brass muziek vol met schallende trompetten, Eric vond het heel toepasselijke muziek om Hub te eren.
De diversiteit van Vloeimans’ oeuvre is bijzonder groot, hij maakte albums in allerlei bezettingen dus een album met een Brassband zal niemand verbazen. Het Ravelli Brass Septet bestaat uit Bob Koertshuis, Tonnie Kievits en Jacq Sanders op trompet, Dick Bolt op bastrombone, Christian Ansink en Jilt Jansma op trombone en Arjan Stroop op tuba. Verder horen we natuurlijk Eric Vloeimans op trompet en Arie den Boer op drums.

Alle composities zijn geschreven en gearrangeerd door Eric, dat laatste was iets compleet nieuw voor hem, maar “learning by doing” bleek de oplossing. De samenwerking met Ravelli Brass was geen probleem voor Vloeimans gezien zijn vroegere ervaringen met Holland Baroque en het Calefax Rietkwintet, hij ondervond dat zijn eigen vrije benadering van muziek wonderwel werkte en een krachtige symbiose vormde met de klassieke stijl van Ravelli Brass. Al in 2018 maakte Eric kennis met de musici van Ravelli Brass dat zich specialiseerde in kerkmuziek, muziek waarmee ook Eric vertrouwd was in zijn jeugd.

Het album begint met het gedragen “Odilea”, onmiddellijk is de fraaie klankkleur te herkennen van dit gezelschap, het past wonderwel bij het hier bijna hemelse geluid van Vloeimans. In Florentine”, ligt het tempo duidelijk wat hoger, vrolijke marsmuziek die uitnodigt tot een dansje. “Balkan Spirits” vertegenwoordigt inderdaad de spirituele klanken van de Balkan, een heerlijk ritme met er bovenuit de spetterende klank van Eric’s trompet gelijk een hoog in de lucht kwelende leeuwerik. Een van de hoogtepunten is “Hop”, de titel spreekt boekdelen, een vrolijk stukje aanstekelijke dansmuziek. Hetzelfde kan gezegd worden van “Crazy Witches” een waar circusstukje met duidelijke trekjes van de Hongaarse Csárdás, vrolijkheid troef.

“Very long intro to he sad toreador” is een lange solo van Eric, een showcase van zijn formidabele spel. Het loopt naadloos over in “The sad toreador”, wat mij betreft een van de hoogtepunten op dit album met weemoedige klanken afgewisseld met strijdbare muziek die doet denken aan het fantastische Liberation Music Orchestra van Charlie Haden, fantastisch ! Het titelnummer “Joyful Noise” is ook een aanstekelijk muziekstuk met prachtig rollende klanken van de Ravelli Brass. Ik wist eigenlijk niet wat ik kon verwachten van de samenwerking van Vloeimans en Ravelli Brass, eigenlijk had ik beter moeten weten, al zijn albums zijn kleine meesterwerkjes, Van zijn samenwerking met Colin Benders in Kytecrash, Oliver’s Cinema met o.a Tuur Floorizone tot aan zijn muzikale impressies van de dieren in de Rotterdamse haven, allemaal geslaagd en een lust voor het oor en dat geldt evenzeer voor dit album !

Jan van Leersum.